Anno C - Santissimo corpo e sangue di Cristo
Antifona d'Ingresso
Sal 80,17
Cibávit eos ex ádipe fruménti,
et de
petra melle saturávit eos.
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos Córporis et Sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis et regnas cum Deo Patre in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum.
Fratelli, io ho
ricevuto dal Signore quello che a mia volta vi ho trasmesso: il Signore
Gesù, nella notte in cui veniva tradito, prese del pane e, dopo aver
reso grazie, lo spezzò e disse: «Questo è il mio corpo, che è per voi;
fate questo in memoria di me». Ogni volta infatti che mangiate questo pane e bevete al calice, voi annunciate la morte del Signore, finché egli venga.
SEQUENZA
|
|
[ Sion, loda il Salvatore, |
Lauda Sion Salvatorem, lauda ducem et pastorem, in hymnis et canticis. |
Impegna tutto il tuo fervore: |
Quantum potes, tantum aude: quia major omni laude, nec laudare sufficis, |
Pane vivo, che dà vita: |
laudis thema specialis, panis vivus et vitalis hodie proponitur |
Veramente fu donato |
Quem in sacræ mensæ coenæ, turbæ fractrum duodenæ datum non ambigitur. |
Lode piena e risonante, |
Sit laus plena, sit sonora,
sit jucunda, sit decora |
Questa è la festa solenne |
Dies enim solemnis agitur, in qua mensæ prima recolitur Hujus institutio. |
E il banchetto del nuovo Re, |
In hac mensa novi Regis, novum Pascha novæ legis, phase vetus terminat. |
Cede al nuovo il rito antico, |
Vetustatem novitas, umbram fugat veritas, noctem lux eliminat. |
Cristo lascia in sua memoria |
Quod in coena Christus gessit, faciendum hoc expressit in sui memoriam. |
Obbedienti al suo comando, |
Docti sacris institutis, panem, vinum in salutis consecramus hostiam. |
È certezza a noi cristiani: |
Dogma datur christianis, Quod in carnem transit panis, Et vinum in sanguinem. |
Tu non vedi, non comprendi, |
Quod non capis, quod non vides, animosa firmat fides, Præter rerum ordinem. |
È un segno ciò che appare: |
Sub diversis speciebus, signis tantum, et non rebus, latent res eximiæ. |
Mangi carne, bevi sangue; |
Caro cibus, sanguis potus: manet tamen Christus totus sub utraque specie. |
Chi ne mangia non lo spezza, |
A sumente non concisus, non confractus, non divisus: integer accipitur. |
Siano uno, siano mille, |
Sumit unus, sumunt mille: quantum isti, tantum ille: Nec sumptus consumitur. |
Vanno i buoni, vanno gli empi; |
Sumunt boni, sumunt mali:
sorte tamen inæquali, |
Vita ai buoni, morte agli empi: |
Mors est malis, vita bonis: Vide paris sumptionis quam sit dispar exitus. |
Quando spezzi il sacramento |
Fracto demum sacramento,
ne vacille, sed memento |
È diviso solo il segno |
Quantum tot tegitur. Nulla rei fit scissura: Signi tantum fit fractura,
qua nec status, nec statura
|
Ecco il pane degli angeli, |
Ecce Panis Angelorum, factus cibus viatorum: vere panis flliorum, non mittendus canibus. |
Con i simboli è annunziato, |
In figuris præsignatur, cuni Isaac immolatur,
Agnus Paschæ deputatur, |
Buon pastore, vero pane, |
Bone pastor, panis vere, Jesu, nostri miserere: Tu nos pasce, nos tuere,
tu nos bona fac videre |
Tu che tutto sai e puoi, |
Tu qui cuncta seis et vales, qui nos pascis hic mortales: Tuos ibi commensales, coheredes et sodales fac sanctorum civium. Amen. (Alleluia). |
Canto al Vangelo
Gv 6,51
In quel tempo, Gesù
prese a parlare alle folle del regno di Dio e a guarire quanti avevano
bisogno di cure. Il giorno cominciava a declinare e i Dodici gli si
avvicinarono dicendo: «Congeda la folla perché vada nei villaggi e nelle
campagne dei dintorni, per alloggiare e trovare cibo: qui siamo in una
zona deserta». Egli disse ai suoi discepoli: «Fateli sedere a gruppi di cinquanta circa». Fecero così e li fecero sedere tutti quanti.
Egli prese i cinque
pani e i due pesci, alzò gli occhi al cielo, recitò su di essi la
benedizione, li spezzò e li dava ai discepoli perché li distribuissero
alla folla.
Sulle Offerte
Ecclésiæ tuæ, quæsumus, Dómine, unitátis et pacis propítius dona concéde, quæ sub oblátis munéribus mystice designántur. Per Christum.
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine, sancte Pater, omnípotens ætérne Deus: per Christum Dóminum nostrum.
Qui, verus æternúsque Sacérdos, formam sacrifícii perénnis instítuens, hóstiam tibi se primus óbtulit salutárem, et nos, in sui memóriam, præcépit offérre. Cuius carnem pro nobis immolátam dum súmimus, roborámur, et fusum pro nobis sánguinem dum potámus, ablúimur.
Et ídeo cum Angelis et Archángelis, cum Thronis et Dominatiónibus, cumque omni milítia cæléstis exércitus, hymnum glóriæ tuæ cánimus, sine fine dicéntes:
Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
Qui mandúcat meam carnem et bibit meum sánguinem, in me manet et ego in eo, dicit Dóminus.
Donaci, Signore, di godere pienamente della tua vita divina nel convito eterno, che ci hai fatto pregustare in questo sacramento del tuo Corpo e del tuo Sangue. Tu che vivi e regni nei secoli dei secoli.
Fac nos, quæsumus, Dómine, divinitátis tuæ sempitérna fruitióne repléri, quam pretiósi Córporis et Sánguinis tui temporális percéptio præfigúrat. Qui vivis et regnas in sæcula sæculórum. |